Dragon's Dogma, de oorspronkelijke cult klassieker uit 2012, slaagde er helaas niet in om een breed mainstream succes te worden. Met het vervolg probeert Capcom, samen met Hideaki Itsuno, de visionaire bedenker van de serie, de reeks een tweede kans te geven. Na een speelsessie van drie uur lijkt het er op dat de titel eerder op weg is om opnieuw een cultklassieker te worden dan om grootschalig succes te behalen.
Dragon's Dogma 2 is ongetwijfeld een gedurfde onderneming, waarbij Hideaki Itsuno aanzienlijke ontwerprisico's neemt. Denk aan het beperken van het gebruik van fast travel, de bijna volledige afwezigheid van questmarkers en de cruciale weakpoints die je zelf moet ontdekken. Deze keuzes hielden het origineel redelijk beperkt als cultklassieker, maar na mijn speelsessie heb ik deze risico's juist enorm kunnen waarderen.
Ik begin de sessie voor de deur van een imposante poort met een discriminerende poortwachter die me resoluut weigert door te laten vanwege mijn ras. Hoe dan ook, ik moet echt door die poort. Waar een game van een andere ontwikkelaar mogelijk stap voor stap je door de missie zou leiden met behulp van markers, pop-ups en andere troep, gooit Itsuno je zonder zwembandjes het diepe in en moet je zelf maar zien te zwemmen. Na bijna te zijn verdronken, slaagde ik er uiteindelijk in de poort te passeren. Na veel zoeken vond ik namelijk een winkel waar maskers van andere rassen werden verkocht. Met mijn maskertje op fop ik de domme racist en kom ik moeiteloos door de poort. Het masker was eigenlijk puur toeval, maar ik heb me laten vertellen dat er nog twee andere manieren waren om door de poort te komen. Zo kon je blijkbaar ook via een ladder omhoog klimmen of stiekem meeliften in een huifkar.
"Tough Love" zou je de mechanismen kunnen noemen waar Itsuno zijn spelers mee confronteert en ik moet zeggen dat ik het echt kan waarderen, hoewel ik wel weet dat mijn zoekgeschiedenis binnen de kortste keren vol zal staan met handleidingen, walkthroughs en wiki's. Het lijkt namelijk niet meer dan normaal dat je met dit systeem soms uren vast kunt zitten.
Magische boogschutter of speervechter?
Een goede RPG heeft verschillende klassen en een echt goede RPG heeft klassen die daadwerkelijk de volledige game veranderen. Nu kan ik met een gerust hart zeggen dat Dragon's Dogma 2 in die laatste categorie valt. Zelden heb ik een game gespeeld waar een andere klasse het spel op zo'n ingrijpend niveau verandert.
Tijdens de preview kreeg ik toegang tot twee klassen: de Mystic Spearhand, een magische vechter bewapend met een speer en telekinese, en de Magick Archer, zoals de naam al doet vermoeden, een boogschutter met magische pijlen. Beide klassen voelden fundamenteel verschillend aan. Ik moet toegeven dat de Spearhand aanzienlijk leuker was om te spelen en gewoon beter aanvoelde dan de boogschutter, die met auto-aim in een soort spamklasse veranderde.
Na bijna drie uur spelen kan ik al tot de conclusie komen dat de melee classes gewoon veel leuker zijn dan de ranged classes, en dat komt eigenlijk vooral door één ability: de grab. Fans van het origineel zullen hier al bekend mee zijn, maar ik zal het voor de nieuwelingen onder ons illustreren. In Dragon's Dogma 2 kun je op grotere vijanden klimmen en je eraan vasthouden door middel van de grab.
"Na bijna drie uur spelen kon ik al tot de conclusie komen dat de melee classes gewoon veel leuker zijn dan de ranged classes.
Tijdens mijn previewsessie kwam ik bijvoorbeeld op een punt waar een gigantische griffioen het gevecht met mij aanging, een lastig gevecht als je melee bent en je vijand constant van je weg vliegt, totdat ik me eenmaal aan de poot van het beest wist vast te houden. Terwijl het monster me met al zijn kracht probeerde af te schudden en meters de lucht in vloog, weg van mijn party, klom ik langzaam richting de kop van het beest. Eenmaal rond de nek van het monster doorboorde ik met een oerkreet de magische speer dwars door zijn schedel, waarna het ter aarde stortte.
Een cinematisch moment en iets wat met een boogschutter nooit had plaatsgevonden. Daarmee auto-aim je heel saai op het hoofd van het beest. Deze grab kan je als Archer nog wel gebruiken en soortgelijke cinematische momenten zijn dan ook zeker mogelijk, maar het is simpelweg niet nodig. Buiten dat het cool is, heb je als een class zonder defensive options simpelweg nul redenen om op de rug van een griffioen, draak of trol te klimmen. Al moet ik zeggen dat ik de Magick Archer misschien wel te kort doe nu. Deze class had ook zeer indrukwekkende skills in zijn arsenaal, zoals een soort lichtgevende stuiterende pijl die in een gesloten ruimte totale chaos kan veroorzaken. Stel je een arme goblin voor die rustig in een grot zit te chillen en vervolgens vijftig keer doorzeefd wordt door dezelfde lichtgevende pijl. De class is alleen aanzienlijk makkelijker en voor mij persoonlijk wat saaier, maar ik begrijp ook dat spelers die gewoon geen zin hebben in moeilijk doen tevreden zullen zijn met deze archer. Bovendien is het verschil tussen de twee aanzienlijk en ik kan dan ook niet wachten om de andere stijlen uit te proberen.
Iets wat elke klasse gelukkig nog steeds krijgt, is misschien wel de meest overpowered, domme, en vooral heel grappige vaardigheid die ik in tijden heb gebruikt: Het vastgrijpen van kleine vijanden en NPC's. Dezelfde vaardigheid die normaal gesproken wordt ingezet om op grote monsters te klimmen, blijkt even effectief te zijn tegen kleinere vijanden. Hiermee is het mogelijk een personage op te pakken en over de schouder te tillen, om hem vervolgens, tegen zijn wil in, overal mee naartoe te nemen, iets wat bij mij al een hilarisch moment opleverde. Zo ging ik voor de grap tegen het einde van mijn speelsessie een klooster in om daar een onschuldige non vast te pakken en mee naar buiten te sleuren, gewoon om te kijken of het kon en wat de rest deed. Dat laatste was overigens niet veel, want toen ik met de non naar buiten rende en haar vervolgens een kilometershoge klif af gooide, stonden alle NPC's en partyleden mij dood aan te kijken. Nou ja, behalve één die het volgende zei: "Ik heb nog nooit zo'n techniek gezien, meester, erg creatief van u!" Waar ik toch wel hardop van moest lachen.
30 beeldjes, niet meer, maar wel minder
Toch is er voor mij enige voorzichtigheid bij Dragon's Dogma 2, vooral gericht op het aspect prestaties, dat tijdens de preview niet perfect uitpakte. Ik kreeg de game namelijk te zien op een PlayStation 5 en daar draaide het, nou ja, niet ideaal op. De game was namelijk vastgezet op 30fps en wilde daar met regelmaat onder duiken. Als er bijvoorbeeld veel vijanden op het scherm kwamen en er een grote spreuk werd gecast, veranderde de game tijdelijk in een PowerPointpresentatie, niet ideaal dus. Aangezien de release zo dichtbij is, lijkt het me sterk dat dit nog aanzienlijk verbeterd kan en zal worden. Daarbij moet ik ook zeggen dat ik niet helemaal de reden van deze prestatieproblemen begrijp. De game is best mooi, maar het ziet er grafisch niet zo extreem uit dat je dit soort drops zou verwachten. Veel lijkt dus gericht te zijn op optimalisatie.
De pc-versie heeft wel een uncapped framerate, maar die moet dus wel aanzienlijk krachtiger zijn dan een PS5. Iets wat zeker niet onmogelijk is, maar de vraag is of Capcom de pc-versie wel volledig juist optimaliseert, iets wat juist voor de consoles opvallend makkelijk is en voor pc, door alle verschillende combinaties aan hardware, heel moeilijk kan zijn. Het is reden tot zorg en iets om echt rekening mee te houden als je van plan bent de game op een van de next-gen consoles te halen.
Wees alsjeblieft goed
Dragons Dogma 2 zit overduidelijk vol potentie, maar er hangen wel problemen op de loer, sommige meer op prestatie gericht en anderen op het design. Zo heeft Capcom een game neergezet die je handje absoluut niet vast wil houden; ze zijn eerder een soort moeder van Hans en Grietje die hun onschuldige kinderen (wij, de spelers) gewoon in het bos droppen en dan maar moeten ontdekken hoe ze kunnen overleven. Het is Tough Love, die de één geweldig vindt en de ander een drama, al kan ik met zekerheid zeggen dat de variatie in klassen en geweldige combat voor zelfs de luiste spelers veel recht moeten trekken. Onder dat alles doemen wel flinke prestatieproblemen op, die zonder meer roet in het eten gaan gooien als dit eind maart uitkomt.
